M

Tijdens het eten heeft Babette het emmertje met plastic letters. Ze vermaakt zich door de letters om zich heen te strooien en weer in het emmertje te doen. Dan haalt ze de “O” uit het emmertje, houdt hem schuin voor zich omhoog en zegt met de blik van een professor: “O”. Ik ben verbijsterd en observeer in stilte wat er verder gebeurt. Ze gooit de “O” van zich af en graait in het emmertje naar een nieuwe letter. Dit keer heeft ze de “M” te pakken. Ze bekijkt hem van alle kanten en merkt dan verbaast op: “Hee! M!” Doordat ik in de lach schiet heeft ze door dat ik naar haar kijk. “Hosé, M”, zegt ze en laat me de letter zien.
“Ja, het is de M van…?”
“Mama”, roept Nadine meteen. De “M” van mama. Dit besef doet ons even stil zijn. Het lijkt alsof iedereen in de groep even aan zijn eigen mama denkt.
De “M” is verreweg onze meest favoriete letter, want het is de “M” van mama. Een mooiere letter bestaat niet.
“Nou”, zegt Sandra “het is ook de M van Muincy”. Quincy schiet meteen in de lach en schudt van nee. “ Jawel, en het is de M van Madine”. “ Nee”, roept Nadine. Ze hoort gerust wel dat dat niet als haar naam klinkt. “De M van Mesile”, articuleert Sandra duidelijk naar Nesile. Die vindt het best. Het onderscheid tussen de M en de N is nog te subtiel voor haar. “De M van Muzanne”, gaat Sandra door. Suzanne glimlacht meewarig naar haar. “De M van Meoffry”. Geoffry grinnikt. Ik zeg: “De M van Mandra”. “Ja, en de M van Mosé”, zegt Sandra.
“Nee, nee, nee!”, roept Babette, “niet!”
“O, is het niet de M van Mandra en Mosé?”
“Nee…Mama!!!”, brult Babette.
Dan is het weer stil, een zucht lijkt door de klas te gaan.
Mama. Het mooiste woord met onze lievelingsletter…M.