dinsdag 31 augustus 2010

Seinen

We zitten aan tafel en eten. Sandra helpt Quincy en Suzanne. Ik help Nadine. Geoffry zit aan mijn rechterkant, die wordt zo opgehaald en eet thuis op Wijkersloot. Naast hem zit Suzanne. Nadine en ik concentreren ons op het eten. Het lukt haar al om in twintig minuten twee boterhammen netjes naar binnen te werken. Ze is een kanjer.
Terwijl we zo ingespannen bezig zijn voel ik ogen prikken in mijn rug. Als vanzelf draai ik me om en… kijk recht in de blauwe ogen van Suzanne. Oogcontact. Suzanne moet erom lachen en ik ook. Op deze manier roept ze me wel vaker.
“ Suzanne, zit jij naar mij te seinen?”. Haar lach wordt nog breder. “ Suzanne seint naar mij”, zeg ik tegen Nadine en Geoffry. Ze zijn meteen alert. “ Weet je hoe ze dat doet?”. Nee, dat weten ze niet. “ Ze kijkt me strak aan en houdt dat net zolang vol totdat ik haar ogen voel prikken en terug kijk. Zo roept ze me soms.” Nadine wijst naar Suzanne en knikt bevestigend: “ Ja zo doet ze dat soms”. Geoffry zegt niks, maar ik zie aan zijn gezicht dat hij het een interessant gegeven vindt.
We gaan door met eten. plotseling hoor ik rechts van me Geoffry. Hij praat langzaam: “ Jo..sé, kijk..eens”. Ik kijk om, Geoffry kijkt strak terug:” Ik..zit..naar jou…te…seinen”. “ O, goed dat je het zegt Geof, ik had je ogen nog niet voelen prikken”, zeg ik lachend.
Dan komt Nadine in actie. Iedere keer als ze een stukje brood op heeft en ik niet op tijd kijk begint ze te seinen. Dat betekent dat ze met haar gezicht heel dicht bij het mijne komt en me op een vreselijk enge manier fixeert met haar ogen. Ik roep verschrikt: “ Nadine, hou op! Ik vind je eng zo! “ Olie op het vuur. Na elk stukje brood krijg ik deze behandeling. Fantastisch om je juf zo bang te maken. Ze krijgt de lachers op haar hand. Babette die het tot nu toe van een afstandje heeft bekeken roept: “ Hosé! Heinen!” “ O nee hè? Ga jij nu ook al naar me seinen?” “ Jaha!”, roept ze.
Ben ik dan nergens meer veilig?

Geen opmerkingen:

Een reactie posten