maandag 4 januari 2016

Badstoeltje

Ooit had ik een kat, Jimmy. Op een dag kwam ik thuis en begroette hij mij met een hemelsblauwe snuit en twee eveneens prachtige blauwe voorpootjes. Hij had lekker van mijn olieverf zitten smullen. Zijn hemelsblauwe voetsporen liepen door heel mijn flat. Ze zaten overal. Nice.
Ik overzag de bende en dacht:" Nou ja. Die kat kan niet zo blijven. Even afspoelen." Dus, de kraan aan met lauw warm water, de kat stevig vastpakken in zijn nekvel en boenen maar. Tenminste ik dacht dat het zo zou gaan, maar tot mijn grote verbazing werkte Jimmy totaal niet mee. Sterker nog, hij wrong zich, terwijl hij aan zijn nekvel in het luchtledige hing, in de meest vreemde bochten. Hij zette zelfs zijn achterpoten aan weerszijden van de gootsteen en verzette zich uit alle macht. Het drong op dat moment nog steeds niet tot mij door dat de meeste katten niet van water houden en zich niet zonder meer laten afspoelen, dus ik was oprecht verbaasd dat dit gebeurde en deed nog een paar verwoede pogingen om hem onder de straal te krijgen. Om een lang verhaal kort te maken; die verf moest eraf slijten.
Dit voorval speelt door mijn hoofd nu ik mijn baby van elf maanden in zijn badstoeltje probeer te zetten. Ik moet dit doen vanuit een onmogelijke hoek. Mijn zoontje verheugt zich al op het water en begint vrolijk te trappelen. Op het moment dat ik hem laat zakken tot aan het badstoeltje strekt hij zijn lichaam in mijn armen en zet zijn voetjes aan beide kanten op het badstoeltje. Ik til hem een stukje op zodat zijn voetjes weer los komen en probeer het opnieuw. Ondertussen zweet ik al behoorlijk. Ik sta in een hoek van negentig graden gebogen over de badrand en mijn zoontje moet met zijn beentjes naar rechts in het badstoeltje. Nog een poging. Mijn zoontje grinnikt, trappelt, steekt een been naar voren en buigt een knietje zodra hij het stoeltje raakt. Fantastisch. Nu zit hij klem. Ik wrik en wring om hem uit zijn benarde positie te bevrijden. Het zweet loopt nu over mijn rug. Nieuwe poging. Mijn baby vindt het nog steeds grappig. Er zijn namelijk nog honderdduizend andere manieren tijdens deze transfer om ervoor te zorgen dat je verkeerd in het badstoeltje terecht komt. Mijn zoontje probeert ze allemaal uit. Wat dacht je bijvoorbeeld van "met twee benen in één gat van het stoeltje?" Of "draai alvast halfom terwijl je nog in het luchtledige hangt onderweg naar het badstoeltje?" Dan kom je omgekeerd in het badstoeltje terecht. Te gek!
Uiteindelijk zit hij er goed in. Ik zit met klotsende oksels naast het bad en dan moet het badderen nog beginnen. Bovendien...moet hij ook weer een keer uit het badstoeltje. *zucht*